Page 171 - บูรพศิลปิน58

Basic HTML Version

156
บู
รพศิ
ลปิ
น พ.ศ. ๒๕๕๘
นายจิ
ตต์
จงมั่
นคง
ศิ
ลปิ
นแห่
งชาติ
สาขาทั
ศนศิ
ลป์
(ภาพถ่
ายศิ
ลปะ)
พุ
ทธศั
กราช ๒๕๓๘
เกิ
๑ มกราคม พ.ศ. ๒๔๖๕ ที่
กรุ
งเทพมหานคร
ถึ
งแก่
กรรม
๗ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๒
ยุ
คสมั
รั
ตนโกสิ
นทร์
(รั
ชกาลที่
๖ - รั
ชกาลที่
๙)
ประวั
ติ
และการทำ
�งาน
นายจิ
ตต์
จงมั่
นคง เป็
นบุ
ตรของนายไหว และนางเฮี
ยง เริ่
มเรี
ยน
ที่
โรงเรี
ยนอั
สสั
มชั
ญ บางรั
ก โดยพี
ชายคนโตเป็
นผู
ดู
แล ตั้
งแต่
ประถม
ศึ
กษาปี
ที่
๒ ถึ
งมั
ธยมศึ
กษาปี
ที่
๔ ใช้
เวลาเรี
ยนเพี
ยง ๔ ปี
ถื
อว่
าเป็
นคน
เรี
ยนหนั
งสื
อเก่
ง คุ
ณครู
หวั
งไว้
ว่
าน่
าจะได้
เรี
ยนแพทย์
แต่
พี่
ชายถึ
งแก่
กรรม
การเรี
ยนจึ
งต้
องหยุ
ดชะงั
ก เรี
ยนอยู่
แค่
ชั้
นมั
ธยมศึ
กษาปี
ที่
๔ ออกจากโรงเรี
ยน
ทำ
�งานหาเลี้
ยงชี
พด้
วยวั
ยเพี
ยง ๑๖ ปี
ทำ
�งานครั้
งแรกที่
ร้
านถ่
ายรู
ปชื่
อดั
ตรงถนนสี่
พระยา เป็
นช่
างซ่
อมวิ
ทยุ
ระหว่
างนั้
นชอบคลุ
กคลี
อยู่
กั
บเพื่
อน
ที่
ทำ
�งานในห้
องมื
ด เพราะมี
ความสนใจและคิ
ดว่
าตนถนั
ด ต่
อมาได้
ย้
ายมาอยู่
แผนกภาพของร้
านโอสถาคาร เจริ
ญกรุ
มี
หน้
าที่
อั
ดขยายรู
ปและล้
างฟิ
ลม์
และ ณ สถานที
แห่
งนี้
ได้
มี
โอกาสทำ
�งานถวายพระบาทสมเด็
จพระปรมิ
นทรมหา
ภู
มิ
พลอดุ
ลยเดช ขณะดำ
�รงพระอิ
สริ
ยยศเป็
นสมเด็
จพระอนุ
ชาธิ
ราช ซึ่
งเสด็
จพระราชดำ
�เนิ
นมาที
ร้
านเพื่
อให้
ทางร้
าน
ล้
างฟิ
ล์
ม สร้
างความภาคภู
มิ
ใจให้
แก่
นายจิ
ตต์
เป็
นอย่
างยิ่
ง ต่
อมาลาออกจากร้
านโอสถาคาร ร่
วมลงทุ
นกั
บพี่
ชายเปิ
ร้
านถ่
ายรู
ปชื่
“จงมั่
นคง”
แถวถนนสี่
พระยา เวลาผ่
านไป ชื่
อเสี
ยงเริ่
มดี
ขึ้
น ฝี
มื
อเป็
นที่
ยอมรั
บ งานก็
มากขึ้
น จึ
งแยก
ตั
วจากพี่
ชายเปิ
ดร้
านถ่
ายรู
ป แถวสี่
พระยาชื่
“จิ
ตต์
จงมั่
นคง”
และยั
งรั
บจ้
างถ่
ายภาพโฆษณาให้
บริ
ษั
ทต่
างๆ ลงทุ
ซื้
อกล้
องคุ
ณภาพดี
เมื่
อมี
งานเข้
ามามากจำ
�เป็
นต้
องขยั
บขยายร้
าน โดยซื้
อที่
และอาคารที่
ถนนเดโช เปิ
ดร้
านของตนเอง
ชี
วิ
ตกำ
�ลั
งรุ่
งเรื
อง มี
ความสุ
ข โรคร้
ายก็
เข้
ามาเบี
ยดเบี
ยนต้
องผ่
าตั
ดลิ้
นหั
วใจ หยุ
ดทำ
�งานเกื
อบ ๒ ปี
ร่
างกายไม่
แข็
งแรง
นั
กต้
องลดงานที่
เคยทำ
�ลงเกื
อบเท่
าตั
ว ยอมทำ
�ให้
แต่
ลู
กค้
าเก่
าที่
ไม่
ยอมไปทำ
�ร้
านอื่
น อี
กทั้
งเพื่
อรั
กษาคุ
ณภาพและฝี
มื
ของตนเอง แม้
จะเลิ
กกิ
จการแล้
วก็
ตาม ลู
กค้
าก็
ยั
งคงแวะเวี
ยนมา
นายจิ
ตต์
จงมั่
นคง ได้
ชื่
อว่
าเป็
นนั
กถ่
ายภาพฝี
มื
อเยี่
ยม เรี
ยกกั
นว่
าเป็
นช่
างห้
องมื
ด งานในห้
องมื
ดตั้
งแต่
การ
ล้
างฟิ
ล์
ม อั
ดขยายลงกระดาษ ซึ่
งถื
อว่
ามี
ความสำ
�คั
ญยิ่
ง จึ
งทำ
�งานอยู่
แต่
ในห้
องมื
ดเป็
นส่
วนใหญ่
ผลงานการภาพถ่
าย
ขาวดำ
�มี
ความงดงามมาก แสดงผลงานภาพครั้
งแรกเป็
นภาพถ่
ายไว้
เมื่
อสี่
สิ
บกว่
าปี
ก่
อน เพี
ยงแต่
นำ
�มาอั
ดขยายใหม่
ได้
พิ
สู
จน์
ถึ
งฝี
มื
อนั
กถ่
ายภาพอย่
างแท้
จริ
ง ไม่
ว่
าจะเป็
นภาพผู้
คน บ้
านเรื
อน และอื่
นๆ ล้
วนงดงาม ได้
อารมณ์
อวบ
สาณะเสน จิ
ตรกรที่
มี
ชื่
อเสี
ยงของเมื
องไทยและช่
างภาพฝี
มื
อเยี่
ยม ได้
ให้
ทั
ศนะถึ
งผลงานทั้
งหมดที่
นำ
�ออกแสดงว่
“...เป็
นผลงานที่
สร้
างขึ้
นจากเครื่
องมื
อง่
ายๆ ไม่
ซั
บซ้
อน ทำ
�งานอย่
างจริ
งจั
ง และจริ
งใจ ภาพจึ
งออกมางดงาม....”
๒๒
สมั
ยรั
ตนโกสิ
นทร์