Page 80-81 - 12

Basic HTML Version

81
นิ
ทาน
คุ
ณธรรม
เมื่
อไม่
นานมานี้
ที่
ประเทศเวี
ยดนาม
มี
เด็
กหญิ
งอายุ
๕ ขวบคนหนึ่
งชื่
ดาลั
ทะเลาะกั
บแม่
แล้
วหนี
ออกจากบ้
านโดยไม่
มี
เงิ
ติ
ดตั
วไปด้
วยเลยไม่
มี
แม้
แต่
เงิ
นเหรี
ยญสำ
�หรั
หยอดโทรศั
พท์
สาธารณะ
ดาลั
ดเดิ
นออกไปไกล เลี้
ยวซ้
ายเลี้
ยวขวา
จนจำ
�ไม่
ได้
ว่
าไปทางไหน เดิ
นไปจนเหนื
อยและหิ
มาก เธอไปยื
นเกาะรถเข็
นขายก๋
วยเตี๋
ยวของแม่
ค้
คนหนึ่
งที่
เธอไม่
เคยรู้
จั
กมาก่
อน แต่
เธอไม่
มี
เงิ
นเลย
“จะซื้
อก๋
วยเตี๋
ยวอะไรจ๊
ะ เส้
นเล็
หรื
อเส้
นใหญ่
แม่
ค้
าถาม
ดาลั
ดตอบว่
“หนู
กิ
นอะไรก็
ได้
เพราะหนู
หิ
ว แต่
หนู
ไม่
มี
เงิ
นเลยค่
ะ”
แม่
ค้
าใจดี
บอกว่
“ไม่
เป็
นไร วั
นนี้
ป้
าให้
หนู
กิ
นฟรี
ไม่
ต้
องจ่
ายเงิ
น”
เมื่
อแม่
ค้
านำ
�ก๋
วยเตี๋
ยวชามใหญ่
มาให้
ดาลั
ดกิ
นก๋
วยเตี๋
ยวด้
วยความหิ
วไปได้
ครึ่
งชาม
แล้
วก็
ร้
องไห้
โฮ แม่
ค้
าถามว่
“ร้
องไห้
ทำ
�ไมจ๊
เด็
กน้
อย”
ดาลั
ดตอบทั้
งน้ำ
�ตา
“แม้
แต่
คนที่
ไม่
รู้
จั
อย่
างป้
ายั
งรั
กหนู
ให้
ก๋
วยเตี๋
ยวหนู
กิ
แต่
แม่
ของหนู
ไม่
รั
กหนู
เลย”
ก๋
วยเตี๋
ยวชามหนึ่
จาก
คนที่
ไม่
รู้
จั
นิ
ทานเวี
ยดนาม
นิ
ทานเรื่
องนี้
สอนให้
รู้
ว่
พ่
อแม่
คื
อผู้
มี
พระคุ
ณสู
งสุ
ดและรั
กเรามากที่
สุ
ดในชี
วิ
เรี
ยบเรี
ยงจากเรื่
อง
A Bowl of Noodles from a Stranger, Vietnamese
แม่
ค้
าปลอบดาลั
ดว่
“ทำ
�ไม
ถึ
งคิ
ดอย่
างนั้
น แม่
ของหนู
เลี้
ยงหนู
มา
ตั้
งแต่
เกิ
ด ให้
ดู
ดนม ให้
กิ
นข้
าวมาตั้
งห้
าปี
ส่
วนป้
าเพิ่
งให้
กิ
นก๋
วยเตี๋
ยวชามเดี
ยว
เท่
านั้
นเอง”
ดาลั
ดเพิ่
งคิ
ดได้
ว่
า คำ
�พู
ดของแม่
ค้
เป็
นความจริ
ง แม่
ให้
ข้
าวให้
ขนมเธอกิ
ซื้
อเสื้
อผ้
า ของเล่
น พาไปเที่
ยว แต่
เธอคิ
ดว่
แม่
ไม่
รั
กเธอเท่
ากั
บน้
องชายที่
เกิ
ดใหม่
ดาลั
ดตั
ดสิ
นใจจะกลั
บบ้
านไปขอโทษแม่
ถึ
งจะถู
กตี
ทำ
�โทษบ้
างก็
ไม่
เป็
นไร เพราะคิ
ดถึ
งแม่
เต็
มทนแล้
ว แต่
กลั
บบ้
านไม่
ถู
ก แม่
ค้
าจึ
งให้
น้
องชายพาไปส่
งที่
บ้
าน
แม่
ของดาลั
ดกำ
�ลั
งวุ่
นวายหาตั
วลู
กสาว
ที่
หายตั
วไป โดยไปบอกญาติ
พี่
น้
องให้
ไปช่
วยกั
ค้
นหาทุ
กที่
เกรงว่
าจะถู
กรถชนหรื
อตกน้ำ
�ไป
พอเห็
นดาลั
ดเดิ
นกลั
บเข้
ามา แม่
ก็
ดี
ใจมาก
เข้
าไปอุ้
ม แล้
วบอกว่
“ลู
กคงเหนื่
อยและหิ
ว แม่
ทำ
�ข้
าวต้
มและ
ขนมที่
ดาลั
ดชอบไว้
ให้
แล้
ว มากิ
นด้
วยกั
นเร็
วๆ”
ดาลั
ดโผเข้
ากอดแม่
แล้
วร้
องไห้
โฮ...