Page 62-63 - 12

63 นิทานคุณธรรม
เมื องลับแลเป็นอำ�เภอเล็ กๆ แห่งหนึ่ งในจังหวัดอุตรดิตถ์ แต่เดิมคงเป็ นเมืองที่การเดินทาง
ไปมาไม่สะดวก เส้นทางคดเคี ้ยว ทำ�ให้ คนที่ ไม่ชำ�นาญทางพลัดหลงได้ง่าย จนได้ชื่อว่า
เมืองลั บแล ซึ่งแปลว่า มองไม่เห็ น มีเรื่องเล่ากันว่าคนมี บุญเท่านั้นจึงจะได้เข้าไปถึ งเมืองลับแล
มีตำ�นานเล่าว่า ครั้งหนึ่งมีชายคนหนึ่งเข้าไปในป่า ได้เห็นหญิ งสาวสวยหลายคนเดิน
ออกมา ครั้ นมาถึงชายป่า นางเหล่านั้นก็เอาใบไม้ที่ถือมาไปซ่อนไว้ในที่ต่างๆ แล้วก็เข้าไป
ในเมือง ด้วยความสงสัยชายหนุ่มจึ งแอบหยิบใบไม้มาเก็ บไว้ใบหนึ่ง ตกบ่ายหญิงสาวเหล่านั้น
กลั บมา ต่างก็หาใบไม้ที่ ตนซ่อนไว้ ครั้นได้แล้วก็ถือใบไม้นั้นเดินหายลับไป มีหญิ งสาวคนหนึ่ง
หาใบไม้ ไม่พบ เพราะชายหนุ่มแอบหยิบมา นางวิตกเดือดร้อนมาก
ชายหนุ่มจึ งปรากฏตัวให้เห็นและคืนใบไม้ให้ โดยมีข้ อแลกเปลี่ยนคือขอติดตามนาง
ไปด้วยเพราะปรารถนาจะได้เห็นเมืองลับแล หญิงสาวก็ยินยอม นางจึงพาชายหนุ่มเข้ าไปยังเมือง
ซึ่งชายหนุ่มสังเกตเห็ นว่าทั้งเมืองมีแต่ผู้หญิง นางอธิบายว่า คนในหมู่บ้านนี้ล้วนมีศีลธรรม
ถือวาจาสัตย์ ใครประพฤติผิดก็ต้องออกจากหมู่บ้ านไป ผู้ชายส่วนมากมักไม่รักษาวาจาสัตย์
จึงต้องออกจากหมู่บ้ านกันไปหมด แล้วนางก็พาชายหนุ่มไปพบมารดาของนาง ชายหนุ่ม
เกิดความรักใคร่ในตัวนางจึงขออาศัยอยู่ด้วย มารดาของหญิงสาวก็ยินยอมแต่ให้ชายหนุ่ม
สัญญาว่าจะต้องอยู่ ในศีลธรรม ไม่พูดเท็จ ชายหนุ่มได้แต่งงานกั บหญิงสาวชาวลับแล
จนมี บุตรชายด้วยกัน ๑ คน
เมื องลับแล
นิทานพื้ นบ้านภาคเหนือ